کتابخانه عمومی آیت الله حاج عبدالرحمن حیدری ایلامی شهر ایلام

سخنان ناب

بزرگی می‌گفت:*

اگر کسی برای درخواست کمک برای

حل مشکلی پیش تو آمد؛

هرگز نگو:

فلانی هم که هر وقت کاری داشته

باشه فقط ما را می‌شناسه!

بلکه بگو:

الحمدلله که خدا به من

توفیق برطرف کردن نیازهای مردم

را عنایت کرده است.

امام حسین علیه‌السلام در این باره می‌فرمایند: "برآوردن حاجت و برطرف كردن مشكلات مردم به دست شما از نعمت‌های خداوند است نسبت به شما، بنابراین با منت گذاری و اذیت آنان، جلوی این نعمت ها را نگیرید."

*بحار الانوار، ج74، ص38

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 14 مهر 1400

| 10:4 | نویسنده : معصومه رشیدی |

خلاقیت،آموزش

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 14 مهر 1400

| 10:2 | نویسنده : معصومه رشیدی |

شعرخوانی

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 14 مهر 1400

| 8:6 | نویسنده : معصومه رشیدی |

نقاشی اعضا

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 13 مهر 1400

| 18:11 | نویسنده : معصومه رشیدی |

قرائت قرآن

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 13 مهر 1400

| 9:56 | نویسنده : معصومه رشیدی |

قرائت قرآن

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 13 مهر 1400

| 9:55 | نویسنده : معصومه رشیدی |

مناسبتی

چرا معاویه، امام حسن مجتبی(ع) را با این‌که با او صلح کرده بود، به شهادت رساند؟

✍وجود مبارک امام مجتبی(ع) به چند دلیل مانعی بزرگ برای ولایت عهدی یزید به شمار می آمدند:

1- آن حضرت شخصیت معنوی بالایی داشت و همه او و برادرش امام حسین(ع) را دو آقای جوانان بهشتی می شناختند و خدمات فراوان آن حضرت در مدینه از او شخصیت عظیمی در اجتماع ساخته بود و در عراق نیز به سبب شیعه بودن اکثریت مردم، حضرتشان جایگاه و پایگاه ویژه ای داشت. به این سبب، معاویه به راحتی نمی توانست ولایت عهدی یزیدی را مطرح کند که از معنویات بویی نبرده و جوانی خام و اهل شراب و قمار بود.

2- امام حسن(ع) از کسانی بود که نه تهدید او را وادار به عقب نشینی می کرد و نه تطمیع وی را به سکوت و تسلیم وا می داشت. همچنین گزینه دور کردن از مرکز جامعه اسلامی به بهانه هایی؛ مانند امارت و قضاوت درباره امام حسن(ع) قابل اجرا و عمل نبود؛ چون آن حضرت، هیچ مسئولیتی از طرف معاویه نمی پذیرفت و معاویه نیز برای اجبار بر این مسئله قدرتی نداشت.

3- قرارداد صلحی میان حضرت مجتبی(ع) و معاویه وجود داشت که بنابر یکی از بندهای آن، معاویه حق نداشت بعد از خودش کسی را به جانشینی انتخاب کند، بلکه زمامداری بعد از او به حضرتشان می رسید و این خود، مانع بزرگ سیاسی و اجتماعی به شمار می آمد.

این بند از قرارداد در کتاب های تاریخی معتبر فراوانی وجود دارد: «علما بر این اتفاق دارند که حسن [بن علی] حکومت را به معاویه تا زمان حیاتش واگذارد کرد نه بیش از آن، تا این که خلافت بعد از او به خودش برگردد و قرارداد بین آن دو این گونه بسته شد». «هنگامی که علی به شهادت رسید، حسن بن علی در عراق و معاویه در شام به حکومت رسید ...امام مجتبی(ع) با لشکری از کوفه به قصد جنگ با معاویه حرکت کردند و معاویه نیز با لشکری از شام، رهسپار میدان جنگ شد. بعد از رویارویی دو لشکر و آن وقایع، کار به صلح کشید و صلح نامه ای در آن میان به امضا رسید که یکی از بندهای آن این بود: به این شرط که معاویه، خلافت را بعد از خود به حسن واگذارد».

*با توجه به جهات فوق به سبب زنده بودن امام حسن مجتبی(ع)، معاویه هیچ توجیهی برای طرح ولایتعهدی فرزندش نداشت و از همین جا روشن می شود که حضرت مجتبی(ع) با این که به یقین می دانست معاویه به صلح نامه عمل نخواهد کرد، اما با دقت تمام، موادی را در آن قرارداد گنجاند که رسوایی معاویه را - که بسیار ظاهرفریبی می کرد - با دست خودش فراهم کند.

*از بیانات استاد انصاریان

*رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت

امام حسن مجتبی (ع) تسلیت باد *

برچسب‌ها: ندا روحی * مهرماه 1400

تاريخ : چهار شنبه 13 مهر 1400

| 7:58 | نویسنده : معصومه رشیدی |

نقاشی اعضا